Historie o ludziach i miejscach

Z okazji 10-lecia marki Chylak powstał pierwszy drukowany numer „Żurnala”.

Kanon stroju żywieckiego przetrwał w niezmienionej formie i nic współczesnego się w nim nie pojawiło. Uważam jednak, że tradycja musi ewoluować. Wpis na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego zobowiązuje nas do innego podejścia i do promocji tego stroju, do otwarcia się. Chcemy się chwalić.

Tęsknię za wymianą międzyludzką, na którą kiedyś był w pracy czas.

Często patrzymy na chiński rynek przez pryzmat polityki i uprzedzeń, ale trzeba zrozumieć, że to są po prostu ludzie tacy jak my, tylko po drugiej stronie świata.

Aby zrozumieć architekturę – nie wystarczy o niej opowiadać, trzeba też do niej wejść i ją poczuć.

Czasy kryzysowe to najlepszy moment, żeby zmieniać świat na lepsze.

Pieczenie, to mój sposób na łączenie ludzi – mówi brooklyńska cukierniczka, autorka książki kucharskiej z przepisami na wspólne gotowanie.

Tycka, odpychacka i podjazda – o tym, jak żywa jest do dziś kultura flisacka, a spływ Dunajcem wciąż budzi emocje.

Dużo rozmyślam o absurdzie rzeczywistości, ślady tych rozmyślań można dostrzec w moich obrazach. To, że świat staje się coraz bardziej absurdalny, jednego dnia jest przerażające, a innego krzepiące.

Rysowanie to najlepszy sposób na wyrażenie tego, co chcę powiedzieć, bez otwierania ust – mówi Vava Dudu, paryska artystka multidyscyplinarna, która łączy modę z rysowaniem, malarstwem i muzyką.

Tak postrzegam rolę artysty – żeby przemyśleć, co się dzieje, czemu to się dzieje w XXI wieku i czemu tak ma teraz wyglądać nasza nowa rzeczywistość.

Zaczęłam projektować biżuterię z poczucia zagubienia, samotności. Chciałam nawiązać pewien dialog i w ten sposób pomóc ludziom, by czuli się mniej samotnie – mówi Rosh Mahtani, założycielka marki Alighieri, z którą rozmawiamy o jej woskowych rzeźbach, życiu w Londynie i odnajdywaniu światła w ciemności.

Wierzę, że nic nie dzieje się bez powodu i że zawsze odnajdę swoją drogę.

Zakup dzieła sztuki jest intymną sytuacją, która wymaga kontaktu jeden na jeden między odbiorcą a dziełem. Tych emocji nie da się doświadczyć przez internet – mówi Gunia Nowik, twórczyni nowej warszawskiej galerii sztuki współczesnej Gunia Nowik Gallery.

Doceniam trendy i nie ma nic złego w ubieraniu się tak jak one podpowiadają, ale nigdy się na nich nie skupiam. Wolę wybierać to, co odpowiada mi osobiście.

Najlepsza rada to mieć oczy otwarte, nie oceniać ani nie unikać patrzenia na rzeczy, które nie są w twoim stylu, ponieważ właśnie w ten sposób możesz udoskonalić swój gust.

Warto mieć własną tożsamość. Nigdy nie odniesiesz sukcesu, jeśli będziesz naśladować innych.

Moda powinna dawać wytchnienie.

Sposób, w jaki odbieramy wnętrza, jest podobny do tego, jak odbieramy sztukę, to coś bardzo emocjonalnego.

Bycie dobrym digital storyteller to umiejętność patrzenia ponad trendami, wykraczania ponad to, co robią inni.

Drogie ubrania naprawdę nie są cool, szczególnie teraz.

Moja rada dla każdego, kto chciałby pracować w branży mody: zacznij od samego dołu, w ten sposób będziesz się rozwijał.

Błąd w sztuce jest pożądany.

Okazało się, że spokojniejszy rytm pozwala mi słyszeć własne myśli.

Książki to niezawodne antidotum na stres związany z przytłaczającą sytuacją wokół.

Marzy mi się, żeby polski dom można było wyposażyć całkowicie w produkty polskich marek.

Czasem udaje mi się przekonać wydawcę książki dla dzieci, żeby burmistrzem miasta była kobieta, czy, żeby chłopiec bawił się w gotowanie, a nie w wyścigi samochodowe.

W Nowym Jorku masz wrażenie, że wszyscy dookoła robią fajniejsze rzeczy od ciebie.

Zakopane początku XX wieku to miejsce, gdzie można było zawiesić normy obowiązujące na nizinach.